Wijkbewoner Annie van Hemert

Wijkbewoner Annie van Hemert

IJ0005

Annie van Hemert woont haar hele leven in Oud-IJsselmonde, een wijk met een hechte gemeenschap

Annie van Hemert-van Vuuren is wijkraadslid in Groot- en Oud-IJsselmonde. Annie is geboren en getogen in Oud-IJsselmonde. Ze woont er al haar hele leven en kan zich niet voorstellen ergens anders te wonen. Oud-IJsselmonde kenmerkt zich volgens Annie door het dorpse karakter. Vroeger was Oud-IJsselmonde omgeven door weilanden en de rivier en werd het ‘het dorp aan de Maas’ genoemd. Oud-IJsselmonde grensde destijds niet aan Rotterdam en de verbindingen met de stad waren slecht. “Met de bus naar de stad duurde wel anderhalf tot twee uur via de Maastunnel.” 

Een echt dorp 
In 1941 werd het dorp Oud-IJsselmonde een stadswijk van Rotterdam. Een aantal panden zoals het voormalige burgemeestershuis, gemeentehuis en het politiebureau herinnert de bewoners nog aan deze tijd. De ‘IJsselmondenaars’ noemen die plekken nu nog steeds zo. “Vroeger was Oud-IJsselmonde echt een dorp”, vertelt Annie, die samen met haar man Joop in de oude winkelstraat woont. “In deze straat waren wel 90 winkels. Twee of drie supermarkten, groentewinkels, schoenenwinkels, kledingwinkels, slagerijen, kappers, alles zat er eigenlijk wel en alles was in de buurt”. Deze voorzieningen verdwenen vanaf de jaren 70 met de bouw van de wijk Hordijkerveld, de winkels aan het Prinsenplein en later Winkelcentrum Keizerswaard.

Scheepvaart 
Oud-IJsselmonde vergrijst. Vroeger werkten veel bewoners in de scheepvaart, zij woonden en werkten in de wijk. “Er zaten hier veel scheepvaartbedrijven, touwslagerijen, zeilmakers en scheepstimmerbedrijven. Dat is allemaal vergane glorie kun je wel zeggen. Toen het havengebied van Rotterdam werd gebouwd gingen de mensen daar in de fabrieken werken. Wel bleven deze mensen in Oud-IJsselmonde wonen. Toen de wijk begon uit te breiden verhuisden ook veel kinderen van de schippersfamilies naar Oud-IJsselmonde.” 

Positieve sociale controle 
Oud-IJsselmonde kent een hechte gemeenschap. “De mensen hier noemen zichzelf ook geen Rotterdammer, die noemen zich IJsselmondenaar.” Iedereen kent elkaar en het sociale netwerk in de wijk is sterk. “Iedereen houdt elkaar een beetje in de gaten en valt het op als je iemand een tijdje niet ziet. Er is een soort sociale controle, op een positieve manier”. Er zijn nauwelijks ontmoetingsplekken in de wijk, het sociale netwerk onderhoudt zich in het voorbijgaan op straat. Vroeger zagen de bewoners elkaar altijd op de jaarlijkse paardenmarkt. Iedere laatste woensdag van juni kwamen paarden, handelaars en potentiële kopers bij elkaar. Sinds 2021 is deze traditie gestopt vanwege hoge kosten en strenge regelgeving. 

Als je niet tegen de rust kan, dan moet je hier niet gaan wonen 
In het dorp hangt een serene, rustige sfeer. “Het lijkt alsof Oud-IJsselmonde altijd een witte vlek is geweest op de kaart van Rotterdam. We denken wel eens, we zijn een vergeten stukje hier. Dat is ook zo met het ophalen van de kliko’s, dan vergeten ze ons ook wel eens”, zegt Annie lachend. Van criminaliteit is weinig tot geen sprake en politie en handhaving zie je bijna nooit. “Het is de meest veilige en rustige plek van de stad.” De wijk kent weinig nieuwe bewoners, behalve studenten die vaak tijdelijk verblijven in een aantal panden, zoals het oude politiebureau of burgemeestershuis. “Daarvan weet je eigenlijk niet precies wie er wonen”, de doorloop onder de studenten is hoog.” Hoe het in toekomst gaat worden in de wijk is niet te voorspellen. “Door de vergrijzing komen soms wel huizen vrij via de natuurlijke cyclus, maar vaak komen daar mensen wonen die al binding hebben met de plek én van rust houden” zegt Annie. “Want als je niet tegen de rust kan hier, dan moet je hier niet gaan wonen.”