Stichting Tante Nino

Stichting Tante Nino

EN0003

Tante Nino is een galerie, bioscoop, podium en huiskamer voor de wijk, met lekker eten en goeie wijn

Zo’n twaalf jaar geleden startte Nino Purtskhvanidze Stichting Tante Nino: een plek op het Noordereiland waar je alles vindt wat Nino leuk vindt. “Tante Nino is een galerie, bioscoop en huiskamer voor de wijk, met lekker eten en goeie wijn.” 

Gastvrijheid 
“Hou je van kombucha? Zelf gemaakt.” In het pand van Stichting Tante Nino in de van der Takstraat op het Noordereiland staat de deur voor iedereen open en krijgt elke bezoeker een glaasje. Tante Nino is iemand die het goed met je voor heeft en is altijd blij dat je er bent. “Iedereen kan hier aankloppen. Mijn man en ik zijn heel gastvrij.” Nino, van oorsprong architect, werd geboren in Georgië en kwam vierentwintig jaar geleden voor de liefde naar Rotterdam. “Ik kende de taal niet, dus ben ik de straat op gegaan om mensen te fotograferen. Zo maakte ik contact.” 

Schip tussen twee bruggen 
Het Noordereiland had meteen een plek in haar hart. Kunstenaar Joe Cillen omschrijft het eiland als een schip dat op zijn plek wordt gehouden door twee bruggen, en Nino wilde op dat schip wonen. “Als ik wakker word hoor en zie ik de meeuwen. Ik vind dat romantisch. Naast de zee wonen betekent voor mij vrijheid.” Het Noordereiland is een klein dorp in de stad, vindt Nino. Mensen zijn er trots op dat ze ‘Noordereilander’ zijn. Het is een plek waar veel verschillende mensen wonen. “Sommige mensen klagen dat het vroeger beter was. Maar je moet ook genieten van wat er nu is.” 

Tuinconcerten 
Met financiële steun van familie startte Nino haar stichting. Later kwamen daar subsidies bij. “Mensen denken soms dat het makkelijk is als je een subsidie krijgt. Maar het is hard werken, we doen altijd meer dan waar we voor aanvragen en de energie, die komt van mij. Er zijn in Nederland zoveel regels, dat vind ik weleens beperkend.” Achter het pand en de panden ernaast was een grote tuin die niemand gebruikte. “We kregen toestemming van alle pandeigenaren om iets met de ruimte te doen. Vier jaar geleden ben ik begonnen met het organiseren van concerten in de tuin. We hebben er een tijdelijk podium en zitplaatsen gemaakt. Er speelden goeie muzikanten, die we kenden via onze contacten bij Codarts, en de bezoekers genoten.” Na drie jaar programmeren op het tuinpodium maakte de eigenaresse van een naastgelegen kantoor onverwacht bezwaar. “Plotseling kregen we controles om te kijken of we illegaal stroom aftapten. Er bleken allerlei vergunningen te ontbreken, dus moesten we per direct stoppen.” 

Steun uit de buurt 
In het huidige pand van de stichting is alles netjes geregeld. Toch blijft het runnen van Tante Nino een uitdaging. “Boa’s komen zomaar langs voor alcoholcontroles. Ze gaan dan door alle keukenkasten. Op social media kun je zien dat we wijn schenken, daar hebben we nooit een geheim van gemaakt. Maar door hoe het pand in elkaar zit kunnen we geen horecagelegenheid zijn.” Afgelopen zomer stopte Nino tijdelijk met het organiseren van concerten. “We konden niet meer, er was zoveel wantrouwen. Gelukkig stond de wijkraad achter ons en ontvingen we vierhonderd steunbrieven van wijkbewoners. Inmiddels zijn we weer voorzichtig van start gegaan.” 

Bij Tante Nino gebeurt van alles 
Naast filmavonden en muziekoptredens is Tante Nino vooral een plek voor de buurt. Buren komen er documenten printen, er is een Kinderkrant gemaakt door kinderen uit de wijk en er worden muzieklessen gegeven. Voor de toekomstige generatie zou Nino willen dat er een goede school op het eiland komt, zodat er meer contact is. “Kinderen en jongeren moeten nu de wijk uit om naar school te gaan. Dat is niet goed.” Ook meer cultuur is welkom in haar wijk. “We wilden een Frans circus naar het Noordereiland halen. Zelfs burgemeester Aboutaleb was enthousiast over het idee. Het is nog niet gelukt, want ja, de veiligheidsregels.” Nino denkt even na. “Maar weet je, wij zijn anders hier op het Noordereiland. We gaan dat gewoon regelen.”