Speeltuin de Waal

Speeltuin de Waal

OCW0002

De omheinde speeltuin is een laagdrempelige plek waar iedereen uit de wijk elkaar tegenkomt.

Speeltuin de Waal aan de Oudenhoornstraat in Oud-Charlois, is al 72 jaar een begrip in Charlois. Het is gebouwd door een actieve groep vrijwilligers uit de wijk op het terrein van een voormalige autosloperij. De speeltuin wordt sindsdien door hen samen met mensen van Buurt- en Speeltuinwerk Rotterdam (BSW) onderhouden. Het pronkstuk van de speeltuin is de draaimolen uit 1950, gesponsord door de Holland-Amerika Lijn, Wilton-Feijenoord en RDM Rotterdam. De omheinde speeltuin is een laagdrempelige plek waar iedereen uit de wijk elkaar tegenkomt tijdens diverse activiteiten, zoals het Halloweenfeest, Sinterklaasavond en bingo voor kinderen. Op de speeltoestellen of sportveldjes spelen kinderen tot ongeveer dertien jaar. Jongeren van scholen uit de wijk lopen hier stage en wijkbewoners werken er als vrijwilliger. Op deze manier dragen ze lokaal iets bij. 

Doorverwijzen naar de juiste plekken
Carla van der Leer-Kolijn is al achttien jaar intensief betrokken bij Vereniging Speeltuin de Waal als voorzitter. Verbinding onder de bewoners met verschillende achtergronden in de wijk vindt zij een van de belangrijkste speerpunten van de speeltuin. Carla: “Ik vind het belangrijk dat de speeltuin multicultureel is, niet op slechts één groep gericht, want Charlois is een hele gemixte wijk. We willen graag dat iedereen met elkaar samen speelt. Vaak zie je dat veel mensen uit verschillende culturen apart gaan zitten. Hier vinden we het belangrijk dat iedereen samenwerkt, daar doen we ook actief ons best voor.” De speeltuin is een belangrijke schakel in het wijknetwerk van Charlois. Het is vaak het eerste punt waar mensen naartoe komen als ze hulp nodig hebben, vertelt Carla. “We kunnen mensen doorverwijzen naar de juiste plekken als ze problemen hebben. Hulp begint bij gewone mensen en die zitten in de speeltuin.” Ze vindt het zorgelijk dat de speeltuin te maken heeft met bezuinigingen. Daardoor is het de afgelopen jaren moeilijker geweest om het volledige programma aan te blijven bieden. “Die bezuinigingen zijn heel frustrerend, omdat we zoveel werk willen doen in de wijk. Je gaat achter iedereen aan om te helpen, maar dan moet de gemeente wel geld blijven uittrekken voor plekken als deze.” 

Veel Poolse kinderen zijn nu ook lid geworden
De wijk is veranderd in de 52 jaar dat Carla in Charlois woont. Ze ziet bewoners vertrekken omdat de wijk achteruitgaat met de komst van nieuwe bewoners en onderhuur van woningen. Dat vindt ze opmerkelijk. “Vroeger verhuisden mensen die uit Charlois waren vertrokken weer terug, want een ‘Charloiser’ krijg je niet uit Charlois. Dat is nu een stuk minder aan het worden.” In de speeltuin doen ze hun best om ook nieuwe bewoners te betrekken. Er zijn veel Poolse kinderen in de wijk komen wonen, waarvan er nu veel lid zijn geworden. Het lukt echter niet om iedereen in de wijk te bereiken. “Veel van de nieuwe bewoners hebben andere normen en waarden dan wij gewend zijn, mensen houden minder rekening met elkaar.” Ze voegt toe dat dit ook met corona en andere ellende in de wereld te maken lijkt te hebben waardoor vooral ouderen en volwassenen prikkelbaarder zijn geworden. Gelukkig ziet ze dat de kinderen na de afgelopen twee jaar wel weer echt samenkomen in de speeltuin, maar bij de volwassenen loopt dat trager. 

Hulp van de gemeente is hard nodig 
De verandering in mentaliteit onder wijkbewoners is een onderwerp dat aandacht nodig heeft volgens Carla. De rust lijkt verdwenen in Charlois, het lawaai tot ‘s avonds laat op straat en het opgestapelde afval rondom de vuilcontainers zorgen voor problemen en ongedierte. Zelf ervaart ze in sommige delen van de wijk nog echte verbondenheid, zoals in de buurt waar Carla woont. Buren hebben veel contact met elkaar en helpen elkaar wanneer nodig. In de communicatie met nieuwe bewoners hoopt Carla op hulp van de gemeente. “Het oude volk uit Charlois kent elkaar gewoon heel goed, maar met nieuwe bewoners hebben we echt hulp nodig van de gemeente, want anders gaat het mis in de wijk.”