Sibel Arslan

Sibel Arslan

HvH0022

Sibel Arslan voelt zich inmiddels thuis in Hoek van Holland en wil er nooit meer weg.

De Turkse Sibel Arslan verhuisde als kind met haar ouders via Oostenrijk naar Nederland. Ze trouwde met een Turks-Nederlandse man en ze kregen drie kinderen. Na acht jaar in Den Haag miste ze een dorps gevoel en verhuisde ze vijf jaar geleden naar Hoek van Holland. 

“Ik werk als verzorgster in het Bertus Bliekhuis”, vertelt Sibel. “Daar heb ik het erg naar mijn zin. De ouderen helpen me met de taal.” Ze heeft een huis met een tuin waar ze erg blij mee is. De kinderen kunnen naar buiten, en het is niet te druk in het dorp. Eerder zochten haar ouders ook rust, dus verhuisde het gezin vanuit Turkije naar een dorp in Oostenrijk. Via familie in Den Haag maakten ze de stap naar Nederland. “In Den Haag woonden we in een flat. Hier hebben we veel meer ruimte. Wat dat betreft lijk ik op mijn vader; die hield ook van een dorpse omgeving.” 

Spannende overgang 
De verhuizing naar Hoek van Holland was in het begin behoorlijk spannend, aldus Sibel. “Ik kende niemand en had helemaal geen netwerk. Ik was maar één keer in de zomer in Hoek van Holland geweest en dat vond ik zó mooi. Toen vertelde ik mijn man dat ik hierheen wilde verhuizen.” Sibel vindt het belangrijk dat ze de taal goed kan spreken, dus gaat ze naar Nederlandse les bij Huis van de wijk De Hoekstee. “Ik spreek ook een beetje Duits, en nu leer ik ook Nederlands. Voor mezelf, maar ook zodat ik mijn kinderen zo goed mogelijk kan helpen in de toekomst.” 

Goed contact met de buren 
In het begin waren Sibel en haar gezin nieuwe gezichten in Hoek van Holland. Dat bracht ook moeilijkheden met zich mee. “Toen we hier net kwamen wonen kenden de mensen ons niet. Dat zorgde ervoor dat ik me soms niet veilig voelde.” In het eerste jaar werden er geregeld eieren tegen de ramen van het huis gegooid. “Daar schrok ik ontzettend van. Ze hebben zelfs een keer met stenen gegooid.” Sibel ging in gesprek met de politie en zo werd het gezin geholpen. Sinds drie jaar voelt Sibel zich echt thuis in De Hoek. “De mensen leerde ons kennen en nu hebben we goed contact met alle buren. Ik ga bij ze op de koffie, of zij bij mij. Dan kook ik Turks eten. Inmiddels heb ik hier veel vrienden en buren waar ik heel blij mee ben.” 

Weinig reuring 
Inmiddels heeft Sibel in Hoek van Holland haar thuis gevonden. “Ik ben echt gelukkig hier. Ik ga niet meer weg tot ik doodga.” Dat ze hier een huis kon kopen vindt ze nog steeds fantastisch. “De kinderen zijn hier ook gelukkig. Ze kunnen altijd naar de speeltuin, en in de zomer naar het strand. Het enige mindere is dat het centrum niet erg veel te bieden heeft.” In de zomer is het er heerlijk, maar in de winter moet je verder weg op zoek naar reuring, zegt ze. Ook gaan haar kinderen naar school in het nabijgelegen Naaldwijk. “Dat is ook jammer, dat we hier geen middelbare school hebben.”