Rotterdamse Munt

Rotterdamse Munt

EN0001

Een wijktuin met activiteiten waar wijkbewoners mee kunnen helpen en elkaar kunnen ontmoeten in een groene omgeving

Ingrid Ackermans werkte in Feijenoord als ontwerper buitenruimte bij Stadsontwikkeling Rotterdam. Het gebied boeide haar. Tijdens inspraakavonden met bewoners bleek dat er grote verschillen in de wijk waren. Ze hoorde verhalen over eenzaamheid en uitsluiting van kinderen. Feijenoord is een ‘stenige’ wijk, met weinig buitenruimte voor kinderen en weinig geld voor groen en het beheer daarvan. Daar wilde Ingrid verandering in aanbrengen. Ingrid: “Ik dacht dat ik hier een verschil kon maken met het idee dat ik het project in een paar jaar zou helpen opzetten en daarna het stokje kon overdragen. Dat was tien jaar geleden.” Eind 2022 neemt Ingrid een stap terug. 

Plan voor een wijktuin 
Ingrid kwam in contact met een groep moeders in Bloemhof die zelf kruiden verbouwden in hun tuin en die verkochten op de markt. Samen met de moeders werd het plan gemaakt voor een wijktuin. Een plek om samen te komen, te leren over kruiden en gezond eten. Waar kinderen les kunnen krijgen, maar ook vrijwilligers aan de slag kunnen gaan. “Eerst zaten we op een tijdelijke locatie op Zuid en uiteindelijk zijn we hier in de Rosestraat terecht gekomen. De moeders zijn helaas afgehaakt vanwege de afstand. Deze nieuwe plek biedt veel ruimte, ook voor de toekomst. Er kan niet worden gebouwd omdat de treintunnel hier onderdoor loopt.” 

Chef-koks en kinderclubs; allemaal weten ze Rotterdamse Munt te vinden 
De naam Rotterdamse Munt is voor een deel geïnspireerd op muntthee, een drankje dat populair begon te worden toen ze startten. Voor het andere deel staat het voor geld, deze plek houdt zichzelf staande door het verkopen van kruiden, kruidenthee, planten en potgrond, het verhuren van ruimtes en geven van lessen. Inmiddels weten allerlei mensen Rotterdamse Munt te vinden; tuinclubs, ouders die kinderworkshops aanvragen en chef-koks die er hun kruiden en eetbare bloemen komen halen.   

Een opstapje naar een beter leven 
Ook wordt ruimte geboden aan mensen die hun kansen op de arbeidsmarkt willen vergroten. Soms duurt de re-integratie een paar maanden, soms duurt het wat langer. Ze gaan dan in kleine stapjes van bijvoorbeeld begeleid naar zelfstandig wonen of stromen door naar een leer-werktraject. “De natuur is zonder oordeel, ik denk dat groen daarom het beste in mensen naar boven haalt. Ze komen tot rust en krijgen waardering van voorbijgangers voor het werk dat ze hier doen.” 

Een ongrijpbare wijk 
Ingrid noemt de wijk ongrijpbaar en daardoor ook spannend. De mensen hier zijn op zichzelf, er is veel verloop in bewoners en bijvoorbeeld ook leerkrachten op de scholen. Waar Ingrid van huis uit heeft meegekregen dat het vanzelfsprekend is dat je iets doet voor elkaar mist ze dat hier wel. “Veel wijkbewoners hebben ook zoveel uitdagingen, die zijn vooral bezig met overleven en dat merk je. We hadden bijvoorbeeld een tijd geplande activiteiten waarvoor je kinderen van tevoren moest inschrijven. De ouders stonden dan op verkeerde tijden of dagen hier of vergaten het helemaal.” 

Er kan nog veel meer groen bij 
Hoe kijkt ze naar de toekomst? “Ik zie veel kansen op deze strook, er kan nog veel meer groen bij, meer diversiteit in horeca, ontmoetingsplekken, voor kinderen, maar ook voor jongeren tussen de 20 en 30 jaar. Er is een grote groep mensen in de wijk die afhankelijk is van een uitkering, maar die met begeleiding aan de slag zouden kunnen. Kijk meer naar werken binnen het vermogen van mensen, meer kwaliteit van leven, zelfwaardering en daarmee kunnen deze mensen weer een voorbeeld zijn voor hun kinderen. Maak hier een mooie speelplek en zorg voor kleine pluktuintjes en meer kunst en cultuur buiten. Ik zie zoveel mogelijkheden, deze wijk kan zich alleen maar positief verder ontwikkelen.”