Magda Serruys

Magda Serruys

HvH0024

Magda geeft met haar Bravo School taallessen aan migranten uit landen als Roemenië, Bulgarije, Letland en Litouwen.

Als jonge twintiger kwam de van oorsprong Poolse Magda Serruys iedere zomer naar Hoek van Holland om geld te verdienen in de kassen van het Westland. Ze trouwde met een Hoekenees en bleef. Nu geeft ze taallessen aan arbeidsmigranten uit verschillende landen. 

Onverwacht gebleven 
“Het zou de laatste zomer zijn dat ik hier kwam werken”, vertelt Magda. “De avond voordat ik vertrok om terug te gaan naar Polen ontmoette ik mijn toekomstige man.” Inmiddels hebben ze samen twee kinderen en wonen ze in Hoek van Holland. “We zijn gebleven omdat mijn man een baan had in Nederland en ik net in Polen was afgestudeerd. Dat is nu alweer negentien jaar geleden.” Magda komt oorspronkelijk uit Białystok, een stad vlak bij de grens met Wit-Rusland. Een nieuw thuis vinden in een ander land is niet altijd gemakkelijk, zegt ze. “Het land waar je vandaan komt verandert, maar je blijft ook altijd een nieuweling in het land waar je naartoe verhuist. Dat heb je denk ik als je emigreert.”  

Eigen taalschool 
Magda’s eerste baan in Nederland was in de uitzendbranche. Dat was toch niet helemaal wat zij leuk vond. “Daarom begon ik met het geven van taallessen aan Poolse arbeidsmigranten. In Polen gaf ik ook al Engelse les, hier geef ik Nederlands.” De lessen begonnen bij haar thuis, later heeft ze samen met een vriendin de Bravo School opgezet. De lessen geven ze op locatie, zoals bij uitzendbureaus waar werkgevers taallessen aanbieden aan hun uitzendkrachten. Daarnaast werkt Magda op een middelbare school in Naaldwijk waar ze lesgeeft aan Oekraïense jongeren van twaalf t/m zestien jaar. “Het zijn jongeren met een verhaal. Dat maakt het soms best zwaar. Ik probeer ze in ieder geval zo goed mogelijk te helpen met de taal. Daarbij krijgen ze veel steun van Oekraïense docenten.” 

Verandering van mentaliteit  
Omdat Polen hen geen perspectief bood, gaf Magda in het begin vooral les aan Poolse migranten die ook in Nederland wilden blijven. Dat is wel veranderd, zegt ze. “Nu zie ik vaker migranten uit landen als Roemenië, Bulgarije, Letland en Litouwen.” In veel gevallen is het een verplichting vanuit de werkgever om Nederlands te leren, ook als arbeiders hier tijdelijk komen werken. “Dat vind ik goed”, zegt Magda. “Door het leren van een nieuwe taal leer je ook de cultuur kennen en raak je verbonden met een land. Dat is voor de migranten heel belangrijk, want het geeft ze een gevoel van zelfredzaamheid en erbij horen in een land.” Magda is trots als zij leerlingen kleine stapjes ziet nemen in hun zelfredzaamheid. Bijvoorbeeld in een winkel, of bij het gemeentehuis. “Daar doe ik het voor.” 

Af en toe naar de stad 
“Ik heb een sociaal beroep. Daarom vind ik het fijn om in de rust van het dorp thuis te komen en niet te veel te hoeven.” Soms zoekt ze bewust de anonimiteit op van de stad. “Ik ga dan koffiedrinken in Den Haag of in Rotterdam en loop er door de drukke straten. Dat vind ik heerlijk.” Maar haar thuis is nu in Hoek van Holland. Haar man is gek op het dorp en heeft met iedereen contact. “Ik geniet vooral van de ruimte om mij heen, ook voor de kinderen. Je hebt hier niet zo veel en dat vind ik prettig. Voor winkels ben je zo ergens anders en in de zomer kun je naar het strand.” Ze is hier gelukkig, haar straat is gezellig. “Ik heb een buurvrouw bij wie ik altijd mag aankloppen als er iets is. Dat is fijn aan onze straat.”