House of Hope

House of Hope

TW0003

House of Hope is een laagdrempelige plek waar je je hulpvraag kunt stellen en voelt voor veel wijkbewoners als een tweede familie

Van betekenis voor de wijk 
House of Hope is ontstaan vanuit International Christian Fellowship (ICF), de internationale kerk bij Zuidplein. Daar was het verlangen om meer van betekenis te zijn voor de wijk. In 2004 startten Elsbeth Hubach en haar man met de invulling hiervan. Elsbeth: “Wij zijn de straat op gegaan om wijkbewoners te vragen waar behoefte aan was. Dat bleek een laagdrempelige plek te zijn waar je je hulpvraag kunt stellen. 

Samen bouwen 
Elsbeth: “We hebben een maatschappelijk werker aangesteld, startten een vrouwengroep en zetten kinderwerk en tienerwerk op. We zijn begonnen om wijkbewoners in te schakelen als vrijwilliger voor activiteiten, maar ook bij hulpvragen. Door samen iets aan te pakken worden wijkbewoners in hun kracht gezet. Samen bouwen zorgt ervoor dat zich een gemeenschap vormt. Deze gemeenschap ziet House of Hope vaak als tweede familie, ze weten dat ze verwacht worden en dat er voor ze wordt gezorgd als dat nodig is. Wijkbewoners komen binnen via de huiskamer, het inloopspreekuur, gezinnenspreekuur, de vrouwengroep, kindergroep of het klusteam en kijken daarna hoe ze mee kunnen bouwen: ondersteunen en ontmoeten, participeren en bijdragen.” 

Kijken naar wat kan 
Het bestrijden van eenzaamheid is belangrijk. Elsbeth: “Soms krijgen mensen maar één keer per week huisbezoek. Dat breiden wij dan uit. We organiseren wijkbezoeken waarbij wijkbewoners elkaar helpen. Vanuit ons spreekuur proberen wij zoveel mogelijk de brug te vormen. Iemand die dakloos is leiden we naar Centraal Onthaal of we vragen een postadres aan en helpen met het zoeken van een woning.  We proberen altijd mee te denken en onderzoeken wat de mogelijkheden zijn. Bij meervoudige problematiek van een wijkbewoner werken we samen met de wijkteams Tarwewijk en Carnisse en hulpverleners vanuit een WMO. Daar stemmen we eens in de zoveel tijd mee af. Wij pakken het eerste stukje zorg op en kijken wat we tijdelijk kunnen doen. Zo nodig worden mensen langer ondersteund.” 

Intensief 
Elsbeth vindt haar werk heel mooi maar ook heel intensief. “We zitten nu negentien jaar in de wijk. Je ziet na die negentien jaar mensen opnieuw met een zorgvraag komen. Mensen die bijvoorbeeld ernstig ziek zijn geweest, geen netwerk hebben en bij wie wij de enige zijn waar ze een beroep op kunnen doen. Daar komt intensieve zorg bij kijken waarbij wij dan bijvoorbeeld mee gaan naar het ziekenhuis. Voordat alles officieel geregeld is zijn wij er voor de eerste naastenzorg. Daarnaast kan het langere tijd duren voordat mensen in beweging komen en keuzes maken om hun probleem op te lossen. Te denken valt aan het aanvaarden van hulp bij schulden, een hele stap om uit handen te geven. Het komt ook voor dat een wijkbewoner eerst in onze huiskamer de sfeer proeft en na een periode zijn vraag pas durft te stellen. Dan wil je direct kunnen helpen. Aanwezig zijn is belangrijk. We zijn echt familie en willen de mensen het gevoel geven dat we beschikbaar zijn, zoals bijvoorbeeld zorgen dat er even lekker wordt gekookt.” 

Leefwereld wijkbewoners 
Soms botst de werkwijze van House of Hope met regelgeving vanuit de gemeente. “Wij hebben vijf WMO arrangementen en daarbij moet je als instantie aan bepaalde regels voldoen. Huisbezoek was in de coronaperiode volgens de regels niet meer mogelijk, maar wij hebben er voor gekozen om langs te blijven gaan of even samen op een bankje te zitten. Het is belangrijk dat de mensen weten dat ze gezien worden. Als ik moet zeggen dat kan niet want het mag niet van de gemeente, dan verlies ik mijn kracht. Ik wil bij de leefwereld van de wijkbewoner blijven.” 

Kansen 
House of Hope heeft zeker ideeën voor de toekomst. “Ik zie voor de gemeente kansen om samen te werken met wijkpartners zoals House of Hope. Op die manier heb je meer buurtwerkers en aanvullend aanbod op hulpverlening en ontmoetingsactiviteiten. Ik zie kansen om overal mooie kleinschalige huiskamers van de wijk te hebben, waar hulp, ondersteuning en ontmoeting kan plaatsvinden.”