Hefpark

Hefpark

EN0002

Een plek voor en door wijkbewoners met een park, moestuinen, een BMX-baan, speeltuin en een zomerevenementen

Het Hefpark aan de Rosestraat was tien jaar geleden een braakliggend terrein. Het terrein is eigendom van gemeente Rotterdam en was bedoeld om er op te gaan bouwen. Uit een enquête bleek dat wijkbewoners er tot die tijd een plek voor de wijk van wilden maken. Bewoners ontwierpen een park, moestuinen en een BMX-baan, en voerden dit uit met subsidie van de gemeente. Wijkbewoner Ingrid Baron kreeg er vijf jaar geleden een tuintje. Drie jaar geleden werd ze benaderd voor de vrijwillige functie van coördinator in het bestuur van het Hefpark. Ingrid: “Zonder groen voel ik me ontheemd. Ik wil de seizoenen kunnen voelen, de aarde ruiken. In een woning zonder balkon of tuin voel ik me opgesloten.”  

Gewoon verder gaan met wat er wel is 
Door het uitblijven van de bouwplannen werd het bestaan van het Hefpark steeds met een jaar verlengd.  Nu ProRail heeft laten weten dat bouwen geen optie is vanwege de spoortunnel die er onderdoor loopt, is er ruimte om plannen te maken voor de toekomst. Ingrid: “Het park is een uitdaging. Omdat er geen hekken staan weet je in de ochtend nooit hoe het erbij ligt. We hebben last gehad van verslaafden die hier kwamen gebruiken en jongeren die rondhingen.” Sinds het hoge groen is weggesnoeid is de overlast afgenomen. Soms wordt er nog wel eens ‘gewinkeld’ in het park. Dan verdwijnt toiletpapier of koffie, maar ook de met veel aandacht gekweekte kruiden en groentes. “Inmiddels heb ik geleerd om gewoon verder te gaan met wat er nog wel is.” Ingrid ziet de openheid vooral als een voordeel, geen entree, geen hek, iedereen kan op elk moment terecht in het Hefpark. 

Campinggevoel 
Tijdens de coronaperiode introduceerde Ingrid het çampinggevoel in het park. Met Nette Scheepstra (kernteam Noordereiland opera) en José Villegas (artiestennaam Zé Malandro) van het Poortgebouw maakte ze een zomerprogramma. Tegelijk startten bewoners uit de buurt met de realisatie van een speeltuin in het Hefpark. Ingrid faciliteert de activiteiten met spullen van het park. “Bewoners kunnen bbq’s gebruiken, tafels of lampen lenen en er is een volleybalnet aangeschaft voor lokale sporters.” Er is afstemming met de evenementen van Tante Nino en Rotterdamse Munt om geen evenementen op dezelfde datum te plannen. Een uitgebreidere programmering in het Hefpark staat op haar wensenlijstje. 

Opvang 
Ook mensen met wie het niet goed gaat weten de plek te vinden. Zij worden opgevangen door de tuinders die bijvoorbeeld eten en spullen geven. Volgens Ingrid gaat dit soms te ver: “Iemand die in de kas slaapt moet dit niet als permanente plek gaan zien. Je moet ze stimuleren om een volgende stap te zetten.” Ze zoekt in zo’n geval contact met het Leger des Heils voor opvang.  

Ontwikkeling en heling 
Het park is een plek voor ontwikkeling en heling. Ze vertelt over een bezoeker: “Een geknakt man, hij sliep niet, trilde en durfde niet te fietsen. Tijdens de coronaperiode hebben we hem een tuintje aangeboden. Hij kreeg waardering voor zijn werk en je zag hem veranderen.” 

De kracht van groen 
De wijk ervaart ze als ‘gemütlich’, een soort dorp. “Maar” zegt ze, “ik realiseer me ook dat ik dat vanuit mijn bevoorrechte positie zeg.” Het is het enige stukje groen in de buurt waar mensen tot rust kunnen komen. “Mensen komen lekker in hun tuintje werken, sporten en elkaar ontmoeten. Dat is de kracht van het groen.”  

Inzet
Ze hoopt dat bewoners van sociale huurwoningen en duurdere woningen meer met elkaar in contact komen. Buurthuizen zouden weer belangrijke ontmoetingspunten voor iedereen in de wijk moeten worden, in plaats van alleen gericht op bepaalde doelgroepen. Ze geeft aan dat ze nog wat mist in het horeca- en winkelaanbod. Maar vooral hoopt ze dat mensen beseffen wat voor een mooie wijk dit is en “welke geweldige mogelijkheden hier zijn als je je ervoor wilt inzetten”.